همانگونه که زبان یک ملت نمادی از هویت و فرهنگ آن ملت است، اسامی، نام‌ها و نمادها نه تنها بخشی از هویت و فرهنگ آن مردمان بلکه نشانی از آرمان‌ها و آرزوهای مردمانی است که این نام‌ها و نمادها را به کار می‌برده‌اند و می‌برند، و این ما هستیم که امروز بایستی هویت فرهنگی و انسانی خویش را بازتولید کنیم، دیگران برای ما نکرده‌اند و نمی‌کنند.
ساده‌ترین راه‌ها، اگر نه اثرگذارترین راه‌ها باشد، اما می‌تواند یکی از تاثیرگذارترین‌ها باشد. چرا فرهنگ خویش را از نام‌ها و نمادهای ناپاک، غیرانسانی، تهی، پوچ و رنج‌آور پاک نکنیم و جای آن را با نام‌ها و نمادهای امیدبخش و زندگانی بخش و دلنشین نیاراییم؟
اَمرداد یعنی بی‌مرگی و جاودانگی و مرداد یعنی مرگ و نیست. کدامین نام شایسته‌تر است در کنار نام ماه‌هایی همچون فروردین: فروهرهای پاکان و فروهرهای پارسایان، اردبیهشت: بهترین راستی، خرداد: رسایی و کمال، تیر: فرشته مزبور نگهبان باران، شهریور: شهر و شهریاری آرمانی و شایسته، مهر: روشنایی، پیمان، دوستی و محبت، آبان: ایزدبانوی آبهای روی زمین و نگاهبان پاکی و بی آلایشی در جهان هستی، آذر: ایزد نگاهبان آتش و فروزه اهورامزدا، دی: دادار و آفریننده، بهمن: اندیشه نیک، و اسفند: پاک یا مقدس، قرار گیرد؟
پی‌نوشت: جشن اَمردادگان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر