مطالعات نشان داده است که افراد بزرگسال به 7 الی 8 ساعت خواب در طول 24 ساعت نیاز دارند.[1] در گزارشی در DiscoveryStore آمده است که خواب کمتر از 7 ساعت خواب دارند به بیماری‌های عروقی مبتلا می‌گردند که باعث مرگ آنها می‌گردد.[2] البته این مطالعات اعداد متفاوتی را برای میزان خواب بزرگسالان پیشنهاد داده‌اند. که به ترتیب تعدادی از آنها را در اینجا می‌آوریم( این آمار تنها برای بزرگسالان است): 7 الی 9 ساعت[3]، 7.5 الی 9 ساعت[4]، 7 الی 9 ساعت[5] و ... در اکثر گزارش‌های علمی در این رابطه بالای 7 ساعت خواب روزانه برای افراد سالم در نظر گرفته شده است. مطالعاتی در دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیکو نشان داده است که کمتر از 3% افراد می‌توانند به شش ساعت خواب در شبانه‌روز احتیاج داشته‌باشند.[6]
محقیق با توجه به مشاهدات بین کمخوابی با موارد زیر رابطه‌ی مستقیمی را در نظر می‌گیرند:[7]
- افزایش ریسک تصادف
- افزایش ریسک ابتلا به بیماری دیابت و بیماری‌های قلبی
- افزایش بیماری‌های روانی همانند افسردگی و اعتیاد
- کاهش توانایی توجه، عکس‌العمل نسبت به علایم و به یاد آوردن اطلاعات جدید
یکی از اعضای دانشکده مطالعات سلامت در دانشگاه شیکاگو گفته است: "شواهد آزمایشگاهی وجود دارد که نشان می‌دهد خواب 4 الی 5 ساعت در روز آثار منفی روانی و عصبی را به دنبال دارد."[8] اکثر مطالعات و پژوهش‌ها نشان می‌دهد که کمخوابی مشکلات قلبی و عروقی را به همراه خواهد داشت. همچنین کمخوابی می‌تواند ریسک ابتلا به بیماری‌های دیگری همچون دیابت، چاقی افراطی، سرطان و ... را افزایش دهد.[9] اما فراتر از مشکلات جسمانی که برای فرد ممکن است پیش بیاید مشکلات روانی و عصبی را نیز به همراه دارد که در نتیجه‌ی آن ممکن است به جامعه آسیب برسانند و زیان‌های آن تنها به افراد خلاصه نگردد.
کمخوابی می‌تواند مشکلات روانی بسیاری را از جمله موارد زیر را به وجود آورد:
- افسردگی
- گیجی
- کم حافظه‌گی
- توهم
و ...
مطالعات نشان داده است که کمخوابی باعث می‌گردد که مغز قادر نیست به صورت کنترل شده و مناسب با رویدادها و حوادث پاسخ دهد. همچنین کمخوابی میزان تمرکز و توانایی‌های مغز را کاهش می‌دهد.بنابراین کسانی که مشکل کمخوابی دارند نمی‌توانند از حداکثر توانایی‌های ذهنی و حتی جسمانی خود بهره ببرند چرا که بازدهی مغز و بدن انسان با کمخوابی پایین می‌آید.
کمخوابان معمولا بیشتر از افرادی که خواب کافی دارند دچار صانحه و تصادفات می‌گردند همچنین توانایی‌های خود را برای بهینه انجام دادن کارها با بین رفتن تمرکزشان، از دست می‌دهند. کمخوابان بیشتر از افراد عادی دچار انواع بیماری‌های جسمانی (همچون دیابت وبیماری‌های قلبی و عروقی و ...) و بیماری‌های روانی (همچون افسردگی و توهم و ...) می‌گردند.
بنابراین کسانی که می‌خواهند از حداکثر نیروی خود در راستای انجام کاری بهره ببرند نیاز دارند به اینکه خواب کافی در طول روز داشته باشند.
امروز متداول شده است کسانی که می‌خواهند بگویند خدمت بیشتر برای مردم می‌کنند و یا اینکه بهتر و بیشتر از دیگران کار می‌کنند ادعا می‌کنند که از خواب خود می‌گذرند و به کار کردن و خدمت کردن می‌پردازند اگر این ادعای این افراد صحت داشته باشد که به علت کم‌خوابی‌های مداوم توانایی‌های عادی خود را نیز از دست می‌دهند و همواره تصمیمات اشتباه و کارهای نادرستی را انجام می‌دهند و به خاطر مشکلاتی که در طول زمان برای آنان به وجود می‌آید نتیجه کار آنان نه تنها پیشرفت قابل ملاحظه‌ای نخواهم کرد بلکه قادر نیستند کارها و وظایف عادی خود را حتی به شکل درستی انجام دهند و می‌توانند تمامی سرمایه‌های موجود را از بین ببرند.
و اما اگر ادعای این افراد صحت نداشته باشد که این افراد دروغگویانی هستند که از گفتن هیچ دروغی ابا ندارند.
بنابراین هیچ‌گاه نباید به کسانی که ادعا می‌کنند از خواب خود برای کار کردن و خدمت کردن می‌گذرند اعتماد نمود چرا که در هیچ صورتی این افراد صلاحیت و توانایی انجام کارها را به شکل درست خود ندارند.
[5] http://www.sleepfoundation.org/article/how-sleep-works/how-much-sleep-do-we-really-need (National Sleep Foundation)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر