یکی از شاخص‌های مهم جوامع امروزی سلامت جسمانی و روانی افرادا جامعه می‌باشد. سلامت جسمانی و روانی افراد جامعه شدیداً وابسطه به سیاست‌های داخلی نهادهای دولتی و حکومتی یک جامعه است که تاثیری مستقیم بر روی سلامت جامعه می‌گذارد. افراد گوناگونی تاثیر نهادهای دمکراتیک را در سلامت جامعه بررسی کرده‌اند و گفته می‌شود که سلامت یک جامعه رایطه مستقیمی با میزان دمکراسی که در کشور حاکم است دارا می‌باشد.( مقالات 1 و 2 ). سازمان جهانی سلامت در آخرین رده‌بندی جهانی سیستم‌های سلامت جوامع که به سال 2000 بر می‌گردد اتریش را در رده‌ی نهم و ایران را در رده‌ی نود و سه جهانی قرار داده است. در این نوشتار تنها به مشاهدات روزانه‌ای می‌پردازم که نشان می‌دهد نگاه مسئولین به سلامت شهرواندان در اتریش چه تفاوت‌هایی با ایران دارد.
سلامت جسمانی (و حتی روانی افراد) رابطه‌ی مستقیمی با رژیم غذایی و تحرک افراد دارد. وجود مکان‌های گوناگون ورزشی و تفریحی در شهر وین و همچنین اختصاص انواع و اقسام بودجه‌های دولتی برای آنها موجب تشویق افراد برای استفاده از این امکانات می‌گردد. در شهر راه‌های ویژه‌ای برای استفاده و حمل و نقل دوچرخه سواران ایجاد شده است که هم استفاده از دوچرخه را ساده و هم کم هزینه می‌کند حتی می‌توان با دوچرخه از انواع و اقسام دیگر وسایل حمل و نقل عمومی استفاده کرد و شما در طول روز بارها مشاهده می‌کنید که افراد با دوچرخه‌های خود در متروها و یا ایستگاه‌های قطارهای زمینی هستند. در گوشه و کنار شهر محل پارک دوچرخه وجود دارد حتی دوچرخه‌هایی نیز به صورت کرایه‌ای برای استفاده در طول روز در گوشه و کنار شهر وجود دارد که به افراد اجازه می‌دهد با استفاده از سیستمی کاملاً مکانیزه دوچرخه‌ای را به سادگی برای انقال از گوشه‌ای از شهر وین به گوشه‌ای دیگر کرایه کنند.
استخر در این شهر نسبت به درآمد افراد بسیار ارزان قیمت است. شما می‌توانید با پرداخت ماهی 17.70 یورو به مدت یک ماه در طول روز هر تعداد بار که بخواهید از 24 استخر شهر استفاده کنید. دولت با ایجاد چنین امکاناتی افراد را تشویق به استفاده از آنها می‌کند.
افراد در هر سنی در شهر اتریش از استخر استفاده می‌کنند برای مثال صبح‌ها افراد بیشتر افراد جاافتاده و مسن برای استفاده از استخر مراجعه می‌کنند. مساله‌ای که شگفت آور است نه استفاده‌ای این افراد است بلکه توانایی آنها در شنا کردن و قدرت بدنی آنان در این سن و سال است که نمونه‌ای از آن را در استخر‌های ایران ندیده‌ام. این مساله نشان می‌دهد که افراد این جامعه چگونه سلامت جسمانی خود را در طول این مدت حفظ کرده اند به گونه ای که حتی در سن پیری نیز توانایی انجام کارهای سنگین حرکتی را نیز دارند.
وجود پارک‌های بسیار زیبا، بزرگ و مجهز افراد را تشویق به استفاده از این مکان‌های عمومی می‌کند. هر بار که به پارکی رفته‌ام افرادی را به تنهایی یا گروهی دیده‌ام که مشغول به ورزش کردن در این مکان‌ها هستند. تنها مشکلی که وجود دارد نبودن آبخوری در پارک‌ها و مکان‌های عمومی می‌باشد تا به امروز کمتر پیش آمده است که دیده باشم در مکان‌های عمومی آبخوری هایی را اختصاص دهند (شاید این موضوع هم دلیلی داشته باشد اما برایم عجیب بوده است، هچنین قابل ذکر است که آب در کشور اتریش مجانی است و هیچگونه شارژی افراد در خانه خود برای استفاده از آب پرداخت نمی‌کنند و آب شیرهای آب نیز خوردنی است و تا به امروز که هم خود و هم دوستانم با مشکلی مواجه نشده‌ایم.)
اما در مورد رژیم غذایی افراد نمی‌توانم به درستی قضاوتی داشته باشم چرا که نه با فرهنگ این افراد آشنا هستم نه آگاهی در مورد چگونگی خورد و خوراک مردمان این شهر دارم. تنها موردی که می‌توانم در مورد آن قضاوتی کنم کیفیت مواد غذایی خصوصاً گوشتی و لبنی و میوه‌های موجود در بازار این شهر است. در مورد مواد گوشتی و لبنی این شهر می‌توانم به جرئت بگویم که نسبت به ایران از کیفیت بسیار بسیار بالاتری برخوردار است. از زمانی که شیر اینجا را خورده‌ام تصور می‌کنم در ایران به جای شیر آب خورده‌ام!! اما کیفیت میوه‌های اینجا تفاوتی با ایران ندارد. سبزی هم در اینجا بسیار کم‌یاب و گران است و افراد کمتر از سبزی در خوراک‌های خود استفاده می‌کنند (منظور سبزی خوردن است نه هویج و پیاز و سیب‌زمینی و امثالهم)
مورد دیگری که در اینجا در نگاه اول بسیار جلب توجه می‌کند تناسب اندام مردمان بومی اتریش است (مردمان بومی منظور کسانی است که مهاجر و پناهنده به اتریش نمی‌باشند) اکثر اتریشی‌های بومی، افرادی با اندامی متناسب می‌باشند که این مساله نشان از سلامت جسمانی این مردمان است. کمتر در بین اتریشی‌ها افرادی چاق یا لاغر مشاهده می‌کنید. حتی آنان در سن پیری نیز تناسب اندام خود را حفظ می‌کنند. در شهر می‌بینید که در هوایی نسبتا سرد که شخصا با کاپشن از خانه خارج می‌شوم بسیاری حتی با شلوارک و پیراهن‌های آستین کوتاه از حانه خارج می‌گردند . هزاران مو رد و مثال دیگر که همه تایید کننده‌ی سلامت جسمانی شهروندان این شهر زیباست.
نکته‌ای که در آخر این مبحث به نظرم می‌رسد نکته‌ای است که پیشتر در جایی خوانده بودم اما به عینه ندیده‌بودم. خوانده بودم که حاکمیت‌های دیکتاتور منش علاقه دارند ورزش قهرمانی را در کشور باب کنند اما حاکمیت‌های دمکراتیک توجه گسترده‌ای به سلامت عمومی می‌کنند و هزینه‌های خود را به سلامت عمومی اختصاص میدهند تا پرورش قهرمانان ورزشی ... در ایران می‌بینیم که دولت علاقه فراوانی به گسترش فرهنگ پرورش قهرمانان ملی دارد و چه بودجه‌های کلانی را نیز که به این زمینه اختصاص میدهند اما آنچه که در اینجا مشاهده کردم به نظر می‌رسد که دولتمداران این سرزمین بیشتر علاقه‌مند هستند که بودجه‌های خود را به گسترش سلامت عمومی جامعه اختصاص دهند تا به پرورش قهرمانان ملی.
...
(ادامه دارد)
Share
salam mitoni baram ye davatname balatarin jor koni
پاسخحذفمن چون عضو تازه هستم دعوت نامه ندارم
پاسخحذف