این بخش را به مسائل مربوط به جمعیت مسلمان و ترک‌تبار این شهر اختصاص می‌دهم. بر اساس آمار موجود در سال 2010، تخمین زده می‌شود که 6 درصد از افراد کشور اتریش را مسلمانان این شهر تشکیل می‌دهند. اکثر این افراد افراد ترک تباری هستند که از ترکیه و بوسنی و هرزگوین و صربیا و بدین‌جا مهاجرت کرده‌اند. مسلمانان این شهر را می‌توان به راحتی با حجابی که بر سر دارند تشخیص داد. معمولاً فرزندان این خانواده‌ها به رسم پدران و مادران خود حجابی بر سر دارند. حجاب و پوشش مسلمانان در این کشور تفاوت‌های قابل توجهی با پوشش و حجاب مسلمانان ایرانی دارد. معمولاً خود را ملزم به پوشیدن مانتو یا پوششی شبیه به آن نمی‌کنند و از لباس‌های معمولی استفاده می‌کنند اما به صورت کامل موهای خود را با پوششی می‌پوشانند (یا با انواع هدبندها و روسری‌ها و یا شال‌ها) اما کمتر دیده‌ام از لباس‌های گشاد استفاده کنند که در سنت اسلامی به عنوان حجاب سفارش شده است و تا به حال ندیده‌ام از چادر یا پوششی شبیه به آن استفاده کنند. با آنچه از آموزه‌های حجاب در ایران آموخته بودم پوشش این افراد را نمی‌توان به عنوان حجاب مورد قبول اسلامی در ایران در نظر گرفت. شاید گفتن این نکته هم بد نباشد که در این شهر شما بارها با ایرانیان مقیم این کشور برخورد خواهید نمود در مواردی که با ایرانیان مقیم این کشور برخورد داشته‌ام (چه در فرودگاه و هواپیما به هنگام ورود به وین چه در شهر) تقریبا هیچکدام حجابی را نداشته‌اند جز مواردی که به عنوان نمایندگان ایران در این کشور مشغول به کار بوده‌اند (سفارت و موارد مرتبط با سازمان ملل و ...) تجربیات دیگر دوستان نیز این مشاهدات بنده را تایید می‌کند.
رشد جمعیت در کشور اتریش بر اساس آمار سال 2009، 0.052 درصد است با توجه به این موضوع دولت اتریش با توجه به نیازهای خود در پی ایجاد سیاست‌هایی است که مردم را تشویق به بچه‌دار شدن کند. یکی از این سیاست‌ها پول دادن به صورت ماهیانه به کسانی است که نوزادی را به دنیا می‌آورند. معمولاً مسلمانان (ترک)های این شهر بیش از دیگران از این قانون استفاده می‌کنند. (منبع) در شهر به ندرت فردی بومی را مشاهده می‌کنید که چند بچه در کنارش باشد در نقطه مقابل آن مسلمانان این شهر هستند که تعداد زیادی بچه‌دارند و به هنگامی که در شهر آنان را می‌بینید مشاهده می‌کنید که کودکان و نوجوانان قابل توجهی را همراه خود دارند. ایده‌ی کلی این مساله استفاده از حقوق ماهیانه‌ای است که به نوزادان در این شهر اختصاص می‌دهند و مساله دیگر افزایش جمعیت مسلمانان جهان است. مسلمانان شدیداً اعتقاد دارند که از طریق روش‌هایی چون آوردن بچه‌های زیاد نسبت جمعیتی خود را در جهان افزایش دهند و اتریش می‌تواند فضای مناسبی را برای آنان فراهم کند بنابر همین عقیده است که عده قابل توجهی از ترکان مسلمان به این شهر مهاجرت کرده‌اند تا بتوانند از هم از خدمات دولتی استفاده کنند و هم به افزایش جمعیت خود در دنیا بپردازند. (پی‌نوشت 1)
مورد دیگر قانونی است که به موجب آن به افراد بیکار حقوقی را می‌دهند. (از ملزومات و شرایط این قانون اطلاع درستی ندارم تنها آنقدر می‌دانم که به تمامی شهروندانی که مدتی در اتریش زندگی کرده باشند و کار کرده باشند می‌توانند از این قانون استفاده کنند البته جزئیات آن را به درستی نمی‌دانم.) دولت مبلغ قابل توجهی را به عنوان حقوق بی‌کاری برای بی‌کاران در نظر می‌گیرد که با استفاده از آن می‌توانند زندگی معمولی خویش را بگذرانند و حتی نیازی به منابع مالی نداشته باشند. یکی از آشنایان تعریف می‌کرد در این مورد نیز مسلمانان (ترک‌‌های) این شهر بیشتر کسانی را که از این قانون استفاده می‌کنند تشکیل می‌دهند. آنان با استفاده از این قانون مدتی را در این شهر زندگی می‌کنند و کار می‌کنند سپس خود را بیکار می‌کنند و با استفاده از حقوق بی‌کاری که به آنان تعلق می‌گیرد به کشور خود باز می‌گردند و حقوق خود را در آنجا خرج می‌کنند. این پول با توجه به تبدیلات ارزی و هزینه‌های زندگی این افراد در ترکیه و کشور‌های اروپای شرقی درآمدی بسیار زیاد تلقی می‌گردد و هر چند وقت یک بار برای گرفتن پول خود به اتریش می‌آیند و آن را در کشور نخستین خود خرج می‌کنند. این مورد هم یکی دیگر از مواردی است که مسلمانان این شهر به شکلی از قوانین موجود سوء استفاده می‌کنند و چون قانون برای همه یکسان است نمی‌توان این افراد را از چنین استفاده‌هایی محدود نمود.
از دیدگاه تاریخی (منبع 2) و با توجه به مسائل رخ داده در تاریخ همانند حمله عثمانی‌ها به این سرزمین و غارت کردن آن، به نظر نمی‌رسد این مردمان رابطه خوبی را مسلمانان ترک تبار داشته باشند اما آنچه که در زندگی روزمره مشاهده می‌گردد عکس این مورد را نشان می‌دهد که چگونه افراد در مقابل قانون و انواع و اقسام حقوق اجتماعی برابر نزد این مردمان یکسان هستند.
در ایران اقشار گوناگون مردم همچون اقلیت‌های قومی و مذهبی که حتی کینه تاریخی نسبت به آنان وجود ندارد از نظر حقوق اجتماعی و بعضاً قانونی برابر نمی‌باشند. با توجه به تمامی ظلم‌هایی که مسلمانان عثمانی و ترک‌تبار به مردمان سرزمین اتریش کرده‌اند نه تنها امروز آنان قشر عظیمی از مهاجران را به خود اختصاص داده‌اند بلکه امروز مشاهده می‌کنیم که همین افراد چگونه برای دستیابی به اهدافی قومی خود از قوانین این کشور استفاده‌هایی را به نفع خود می‌کنند و هیچ برخوردی با آنان صورت نمی‌گیرد. اما در ایران، سرزمینی که مبدا تاریخی بسیاری از اقوام قومی و مذهبی است و تمامی این اقوام در آبادانی و پیشرفت این سرزمین کوشیده‌اند، امروز در پیشگاه قانون و برخورداری از حقوق اجتماعی از جایگاه‌های درجه چندم برخوردار هستند. با توجه به مشاهدات می‌توان گفت که چنین برخوردی ریشه در شاخصه‌های دمکراتیکی است که در کشور جاری است هر چه جوامع به سمت دمکراتیک‌تر شدن پیش می‌روند مسائل قومیتی و دینی و اقلیتی و اکثریتی مفهوم خود را در قانون‌گذاری‌ها و برخورداری از انواع و اقسام حقوق اجتماعی از دست می‌دهند.
پی‌نوشت 1:
FR by religion: Roman Catholic – 1.32; Protestant – 1.21; Islam – 2.34; Other religions – 1.44; Nonreligious – 0.8
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر